Białogard – Kisielice – Łęczno – Nasutowo – Zagórze – Podwilcze – Rarwino. Szlak nieoznaczony o długości 20 km. Łatwy do przejścia, wiedzie na całej swej długości po nasypie nieczynnej już kolejki wąskotorowej. Rozpoczyna się na terenie byłej lokomotywowni kolejki wąskotorowej przy ul. Drzymały – róg ulicy Świdwińskiej, następnie wiedzie przez mosty nad kanałem Ulgi i rzeką Parsętą, przechodzi na linią kolejową Szczecin – Gdańsk i prowadzi do wsi Łęczno (szczególnie godny zwiedzenia kościół gotycki), Nasutowo (zespół parkowo-pałacowy), Zagórze (zespół parkowo-pałacowy), Podwilcze (przepiękny park i pałac ze stawem i romantycznymi ruinami – wszystko bardzo zaniedbane). Możliwość zwiedzenia gorzelni z oryginalnym wyposażeniem z końca XIX w., niestety bez degustacji. Powrót autobusem PKS do Białogardu lub dalej do Sławoborza i Świdwina.

Białogard – Rościno – Lulewice – Żelimucha – Pomianowo – Dargikowo – Klępino Białogardzkie – Białogard. Możliwy do przejścia w ciągu jednego dnia. Po drodze szereg punktów widokowych z panoramą na położony w dole Białogard. Po drodze możliwość poznania różnych form geomorfologicznych, charakterystycznych dla terenów wokół Białogardu (Góra Klępińska, tereny podmokłe dawnego zastoiska, morena denna itp.).

Prowadzi od Góry Chełmskiej przez Manowo (23 km) – Rosnowo (31 km) – Pobądź (44 km – powiat Białogard) – Bukowo (53 km) – Tychowo (58 km). Szlak ten stanowi dojście z Koszalina do Szlaku Solnego.

Odcinek biegnący przez powiat Białogardzki: ostatnią miejscowością przez wejściem na teren Ziemi Białogardzkiej jest Rosnowo (pole namiotowe). Za Rosnowem szlak biegnie szosą, aż do zakrętu w prawo (500 m), gdzie idąc polną drogą na południe dochodzimy do wsi Pobądź. Opuszczając wieś skręcamy w prawo idąc równolegle wzdłuż rzeki Chotli (pstrągi), aż do wsi Bukowo (park podworski, stary spichlerz). Z Bukowa szlak prowadzi na lewo do wsi i przechodzi przez most na Chotli, a następnie znów na lewo i wiedzie wzdłuż rzeki Leszczynki w kierunku do drogi dochodzącej z Dobrociech, a prowadzącej do Tychowa. Szlak kończy się na cmentarzu komunalnym w Tychowie tuż obok Trygława- największego głazu narzutowego na Niżu Polskim. Przy kościele parafialnym (kamienno-ryglowym z XV w.) ma połączenie ze szlakiem solnym prowadzącym do Kołobrzegu lub na południe do Czaplinka i dalej.

Szlak im. Józefa Chrząszczyńskiego na terenie powiatu białogardzkiego ma długość około 15 km i na jego przejście wraz z odpoczynkiem, posiłkami należy przeznaczyć cały dzień. We wszystkich mijanych wsiach istnieje możliwość nabycia podstawowych produktów spożywczych.

Z Kołobrzegu do Czaplinka i dalej do Sośnicy (stacja PKP). Całkowita długość szlaku 149 km z tego 50 km przypada na obszar powiatu białogardzkiego. Na całej długości szlak oznaczony jest poziomym czerwonym pasem na tle białego kwadratu.

Szlak swoją nazwą nawiązuje do soli, która z kołobrzeskich warzelni na wyspie Solnej przewożona była do centralnej Polski. Na teren powiatu szlak wkracza tuż za Wsią Wrzosowo (powiatu Kołobrzeg) i prowadzi doliną Parsęty, jej prawym biegiem, po drodze możliwość wędkowania, dochodzi do folwarku Podczernino (zespół parkowo-pałacowy z XIX w.) przechodzi przez podmokłe tereny, następnie przez naszym po byłej kolejce wąskotorowej i wkracza do Karlina w pobliżu wytwórni płyt wiórowych.

Od Karlina szlak biegnie dalej wschodnim brzegiem Parsęty, przechodzimy tuż obok niedokończonej elektrowni wodnej z połowy lat 30-tych XX w., dochodzimy do wsi Rościno, mijamy elektrownię podwodną (czynna – możliwość zwiedzenia) i dalej przez tereny zalesione lub zagajniki aż do plantacji wikliny. Wkraczamy tuż obok dużego osiedla i oczyszczalni na teren Białogardu, mijamy cmentarz żołnierzy radzieckich z pomnikiem i wzdłuż kompleksu koszarów wojskowych z przełomu XIX i XX w. (godne obejrzenia – obecnie osiedle mieszkaniowe, Szkoła Podstawowa nr 5) dochodzimy do stacji PKP i PKS. Po zwiedzeniu Białogardu, teren miasta opuszczamy na wysokości kompleksu sportowo-rekreacyjnego przy ul. Moniuszki (możliwość noclegu) i kierujemy się wzdłuż rzeki Liśnicy aż do szosy Białogard- Klępino. Następnie skręcamy w las na południowy-wschód, mijamy wieś Moczyłki, tuż za nią w pobliżu szlaku – punkt widokowy liczący 116 m n.p.m. Idąc dalej przez bardzo malownicze leśne tereny dochodzimy do Jeziora Dobrowieckie Małe i Wielkie (obok osady leśnej Podborsko), możliwość biwakowania, w pobliżu były kompleks wojskowy – pozostałość po Armii Radzieckiej (prawdopodobnie miejsce stacjonowania strategicznych wojsk rakietowych zdolnych do przenoszenia broni jądrowej). Po kąpieli – kąpielisko niestrzeżone i odpoczynku, idąc cały czas przez zwarty kompleks leśny mijamy wieś Borzysław, dochodzimy do Tychowa. Nocleg na polu namiotowym obok stadionu, we wsi restauracja.

Z Tychowa idąc tuż obok dworca PKP kierujemy się na Krosino, wieś leżącą nad rzeką Liśnicą, a stąd przez tereny leśne dochodzimy do wsi Sadkowo i dalej przez Motarzyno na zachód drogą polną aż do mostku na rzece Parsęcie w kierunku wsi Stare Dębno. W pobliżu wsi możliwość rozbicia namiotu. Stąd dalej do wsi Rudna, za wsią wzdłuż jaru, przez mostek, skrzyżowanie dróg, pomnikowe dęby i wkraczamy do folwarku Żabniczka. W pobliżu parking leśny położony przy drodze Tychowo-Połczyn Zdrój. Wchodzimy na teren powiatu świdwińskiego, przechodzimy przez wieś Ostre Bardo, osadę Łężek i wracamy do Połczyna Zdroju.

Ogólnie, szlak niezbyt trudny, możliwy do przejścia w ciągu 2 lub 3 dni, w tym jeden dzień przeznaczony na poznanie okolicy Tychowa (przepiękne tereny porośnięte lasem bukowym, przypominające Bieszczady – okolice Giżałek, Wełdkówka, Wojęcina, malownicza śródleśna neogotycka kaplica, grodzisko słowiańskie, omszałe głazy i śródleśne strumienie o górskim charakterze).

---