Artysta o sobie: Studiowałem filozofię, psychologię, sztuki plastyczne: malarstwo, grafikę i rzeźbę na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pasjonuję się historią sztuki i fotografią.

Maska zasłania prawdziwą twarz. Tematyka ta ma swoją długą tradycję. Maski znane są od czasów prehistorycznych. Były używane wśród pradawnych plemion jako elementy rytuału i ceremonii tańca. Miały charakter magiczny. Zadaniem zasłaniania twarzy miało być porozumienie z duchami przodków, ze zwierzętami oraz bogami. Stąd ich kultowy charakter połączony z obrzędami religijnymi oraz tańcem. Maski duchów służą do porozumienia się z nimi i ich złagodzenia. Twarz malowana jest na biało, a nie czarno, bo świat duchów jest odwrotnością świata ludzi. Ludy pierwotne wierzą, że ich przodkowie pochodzą od zwierząt. Zwierzęta wyobrażają siłę i odwagę i przebiegłość. Ich podobizny mają moc ochrony przed złem. Maski bogów oznaczają boskie pochodzenie, symbol statusu pośredniczącego między niebiosami a ziemią, lub pomiędzy światem bóstw i ludzi. Tak jak pozycja faraona w starożytnym Egipcie. Maski, które identyfikują człowieka z bóstwem, duchami, mają kształt antropomorficzny. Te zaś, które są podobiznami przodków – zwierząt, kształt zoomorficzny. Plastyka tych obiektów jest zróżnicowana od form abstrakcyjnych do realistycznych i groteskowych. Współcześnie maska służy człowiekowi do ukrycia własnej tożsamości (anonimowość) i zmiany jej w inną postać (istotę).