13 grudnia 1981 roku generał Wojciech Jaruzelski ogłosił wprowadzenie stanu wojennego na terenie całego kraju. Oficjalnie z powodu coraz gorszej sytuacji gospodarczej Polski i groźby interwencji Układu Warszawskiego. Faktycznie zaś komuniści obawiali się utraty władzy i narastających protestów. Władze przygotowywały się do tej akcji już w sierpniu 1980 roku po fali strajków w zakładach pracy. W noc wprowadzenia stanu wojennego ZOMO rozpoczęło aresztowania opozycjonistów.

Stan wojenny zawieszono 31 grudnia 1982 roku, a całkowicie zniesiono 22 lipca 1983 roku.

W czasie stanu wojennego internowano około 10 tysięcy osób. Byli to przede wszystkim przywódcy NSZZ "Solidarność", działacze opozycji i uczestnicy strajków i protestów. Komuniści stosowali też masowe zwolnienia pracowników ze strajkujących zakładów pracy. Najbardziej tragicznym epizodem, związanym z represjami, była pacyfikacja kopalni "Wujek" w Katowicach, w trakcie której zastrzelono dziewięciu górników.

Co ważne, także Białogard ma swoje miejsce na kartach historii stanu wojennego. I to niepoślednie. Dzień po ogłoszeniu przez gen. Jaruzelskiego, 14 grudnia, w białogardzkim ZZE "Unitra-Unitech" wybuchł pierwszy strajk okupacyjny w Polsce stanu wojennego. Po kilkunastu godzinach na teren zakładu wkroczyła milicja. Zaczęły się przesłuchania, czterech uczestników strajku zostało skazanych na wieloletnie wyroki więzienia.
Na pamiątkę tamtych wydarzeń powstał pomnik Pamięci Uczestników Strajku Okupacyjnego w Zakładach Unitra-Unitech, który w ubiegłej dekadzie stanął przy Urzędzie Miasta.

Białogardzianin nr 895 z 15 grudnia 2017