"Zanim zacznę spektakl – gimnastykuję się i ćwiczę ręce. Zamach na taką płaszczyznę to spory wysiłek fizyczny, a nie wolno wytracić taktu. To zaczyna się nieśmiało, dopiero gdzieś dalej rozpędza się, tworzy się w duszy pęd, przerażenie, zdumienie i zachwyt. Publiczność te stany wyczuwa, a ja mobilizowany zbiorową świadomością pracuję biologicznie."

"... Na tych ogromnych płótnach dokonuje się spełnienie gestu, szybkiego i pełnego na całą rozpiętość rąk. Tu gest decyduje i daje nieosiągalną w inny sposób satysfakcję. Olbrzymia powierzchnia (54 m kwadratowe) pozwala na zachowanie a nawet przewyższenie naturalnej ludzkiej skali. Dokonuje się tedy fizyczne i psychiczne utożsamienie z tworzonym światem. Miejsce chłodnej analizy wypełnia narkotyczna potrzeba kontynuacji."

"… Chcę stworzyć świat niezależny od naszych pojęć o człowieczeństwie, który nie ilustruje stanów duszy lecz tworzy nieznane człowiekowi przeżycia duchowe... To ma być nadludzki świat, nie przez swe proporcje, lecz przez ciśnienie bijącej zeń emocji ...".