77 lat temu na rozkaz Józefa Stalina funkcjonariusze NKWD rozpoczęli pierwszy etap wywózek mieszkańców wschodniej Polski w głąb ZSRR, do Kazachstanu i na Sybir. 10 lutego 2017 roku, po mszy św. w kościele pw. NNMP, kilkadziesiąt delegacji zebrało się pod Krzyżem Zesłańców Sybiru na komunalnym cmentarzu w Pękaninie. Sybiracy, przedstawiciele władz miejskich, powiatowych i gminnych, uczniowie, delegacje instytucji miejskich i stowarzyszeń uczcili poprzez symboliczne wiązanki kwiatów uczcili pamięć setek tysięcy Naszych Rodaków wygnanych tysiące kilometrów od swojego domu na nieludzką ziemię, pamięć Polaków, którym sowiecki aparat terroru zgotował nieludzki los.

Rys historyczny tamtych wydarzeń przedstawił uczestnikom obchodów prezes Związku Sybiraków w Białogardzie Stanisław Styczyński. Do zgromadzonych zwrócił się również burmistrz Białogardu Krzysztof Bagiński. Młodzież ponadgimnazjalna zaprezentowała utwór nieżyjącego białogardzkiego poety Janusza Karasia, nawiązujący do tamtych tragicznych dla Polaków czasów.

- Noc, dudnienie w drzwi, hałas, przerażenie, płacz... a u progu oprawcy z NKWD. Tak to zazwyczaj wyglądało. Dla setek polskich rodzin zaczynał się koszmar. W 1940 roku Stalin rozpoczął pierwszy etap wywózek Polaków na Sybir i do Kazachstanu, 10 lutego 2017 r. upamiętniliśmy tamte tragiczne wydarzenia. Podczas uroczystości na cmentarzu komunalnym w Pękaninie było około 4 stopni na minusie, te kilka stopni dało się dość porządnie odczuć. 77 lat temu temperatura dochodziła nawet do -40 st. C. Co musieli przeżywać wtedy Nasi Rodacy, wyrwani z domowego ogniska i transportowani w przerażających warunkach w głąb ZSRR? Naprawdę trudno to sobie dzisiaj wyobrazić... Pamięć im Wszystkim!

- powiedział burmistrz Białogardu Krzysztof Bagiński.

Według danych NKWD, łącznie zesłano około 320 tysięcy osób. Związek Sybiraków przyjmuje, że wywieziono w sumie milion 350 tysięcy Polaków. Historycy są zdania, że liczba ta sięga co najmniej 800 tysięcy. Tysiące ludzi zmarło wskutek epidemii, chorób, głodu i wycieńczenia spowodowanego pracą ponad siły. Tylko nielicznym udało się przeżyć i wrócić po wojnie do kraju.