Od 1945 roku w kalendarzu funkcjonowało Święto Zwycięstwa i Wolności, a oficjalne uroczystości, potocznie nazywane Dniem Zwycięstwa, odbywały się 9 maja. Jednak w ubiegłym roku ustawą z dnia 7 maja dotychczasowe święto zostało zastąpione Narodowym Dniem Zwycięstwa.

Cała sprawa w skrótowym ujęciu historycznym wygląda tak: 71 lat temu druga wojna światowa zakończyła się podpisaniem przez Niemcy, które reprezentował feldmarszałek Wilhelm Keitel, bezwarunkowej kapitulacji w jednym z berlińskich kasyn o godz. 22.30 czasu środkowo-europejskiego dnia 8 maja 1945 r. Przerwanie działań wojennych nastąpiło dokładnie o 23.01. W Moskwie w momencie podpisywania dokumentu było już po północy, dlatego Rosjanie zakończenie wojny zaczęli obchodzić (i tak jest do dzisiaj) 9 maja , a wraz z nimi m.in. Polska, jako sojusznik ZSRR. Narodowe Święto Zwycięstwa i Wolności ustanowiono dekretem Krajowej Rady Narodowej, który podpisał Bolesław Bierut. Natomiast na Zachodzie od początku święto zakończenia II wojny światowej obchodzone jest 8 maja.

I tego właśnie dnia zebrane w parku Orła Białego poczty sztandarowe oraz delegacje kombatantów, władz miejskich i powiatowych, przedszkoli, szkół, zakładów i spółek miejskich oraz innych instytucji, a także organizacji pozarządowych oddały hołd ofiarom II wojny światowej.